In de moderne wereld van vandaag worden we vaak geconfronteerd met allerlei vormen van angst. Angst voor terrorisme, voor natuurrampen, voor ziekten, voor financiële instabiliteit – de lijst lijkt eindeloos. Maar is er ook een vorm van angst die we nog steeds koesteren, die misschien wel ouderwets genoemd kan worden? Angst voor het onbekende, voor het mysterieuze, voor het bovennatuurlijke – angst voor het zesletterige woord dat begint met een ‘s’?
Ja, we hebben het over ‘spoken’. Het idee van geesten, van onverklaarbare verschijnselen, van het bovennatuurlijke, heeft mensen al eeuwenlang angst aangejaagd. Hoewel de wetenschap ons veel heeft geleerd over de wereld om ons heen, blijft het idee van spoken en geesten een bron van mysterie en angst voor velen.
Maar waarom zijn we nog steeds bang voor iets dat we niet kunnen zien of bewijzen? Misschien is het omdat spoken en geesten ons herinneren aan onze eigen sterfelijkheid, aan het feit dat er meer is tussen hemel en aarde dan we kunnen bevatten. Misschien is het omdat het idee van het bovennatuurlijke ons confronteert met onze eigen onwetendheid, met het feit dat er nog zoveel is dat we niet begrijpen.
Maar misschien is het ook omdat angst voor het bovennatuurlijke ons verbindt met een diepere, primitieve angst die in ons allemaal schuilt. Een angst voor het onbekende, voor het oncontroleerbare, voor dat wat buiten onze rationele begrippen valt. Het idee van spoken en geesten roept bij ons de angst op voor het mysterie van het leven, voor de grenzen van ons eigen begrip. En misschien is het juist die angst die ons blijft fascineren en intrigeren, die ons blijft aantrekken en afstoten.
Dus zijn we ouderwets bang voor spoken? Misschien wel, maar misschien ook niet. Misschien is angst voor het bovennatuurlijke juist een teken van onze diepste menselijke angsten en verlangens, van onze eeuwige zoektocht naar betekenis en begrip. Misschien is het juist die angst die ons menselijk maakt, die ons verbindt met onze eigen kwetsbaarheid en eindigheid. Misschien moeten we juist die angst omarmen, in plaats van haar te negeren of te ontkennen. Misschien is angst voor het zesletterige woord dat begint met een ‘s’ wel een reminder van onze eigen menselijkheid, van ons verlangen naar het mysterie en het onbekende.