Zij moppert op haar omdat ze in de bak zit
Zij zat daar in de gevangenis, haar vrijheid ontnomen, en zij mopperde. Niet op de bewakers, niet op de beperkingen van haar cel, maar op haar medegevangene. Deze mysterieuze persoon had iets gedaan waardoor zij beiden nu vastzaten, en zij kon haar woede niet bedwingen.
De gevangene in kwestie was een vrouw die bekend stond om haar onvoorspelbare gedrag en haar onnavolgbare daden. Zij had haar medegevangene in de problemen gebracht, en nu zaten zij beiden vast in dezelfde benauwde ruimte.
De vrouw die mopperde, was normaal gesproken een rustig en bedachtzaam persoon. Maar nu, geconfronteerd met de realiteit van haar situatie, kon zij haar frustratie niet langer inhouden. Zij wees met een beschuldigende vinger naar haar medegevangene en begon te mopperen over alle ellende die zij had veroorzaakt.
De andere gevangene keek haar slechts zwijgend aan, alsof zij de woorden van haar medegevangene niet eens hoorde. Maar de vrouw die mopperde, bleef doorgaan. Haar stem steeg in volume en haar woorden werden steeds scherper.
Uiteindelijk, na een tijdje van bittere verwijten en zure opmerkingen, kalmeerde de vrouw die mopperde. Zij besefte dat haar woede en frustratie haar niet verder zouden helpen in deze situatie. Zij moest accepteren dat zij beiden vastzaten en proberen om het beste te maken van hun tijd samen in de gevangenis.
En zo, met een zucht van berusting, keerde zij terug naar haar rustige en bedachtzame zelf. Zij besloot om haar energie te richten op het vinden van een manier om hieruit te komen, in plaats van te mopperen op haar medegevangene. Want uiteindelijk waren zij beiden slechts mensen, gevangen in een situatie die zij niet hadden gewild. Het was tijd om samen te werken en elkaar te helpen, in plaats van elkaar de schuld te geven.