Wie de grens trekt stelt paal. Dit oude Nederlandse gezegde betekent dat degene die de grens trekt, ook bepaalt waar de paal komt te staan. Met andere woorden, degene die de regels bepaalt, heeft ook de macht om de uitvoering ervan te controleren. Dit gezegde is van toepassing op allerlei situaties, zowel in het dagelijks leven als in de politiek.
In de politiek zien we dit principe bijvoorbeeld terug in het maken van wetten en regels. De regering stelt de regels op en bepaalt daarmee wat wel en niet mag in een land. Vervolgens is het aan de handhavers, zoals de politie, om ervoor te zorgen dat deze regels worden nageleefd. Zij zijn als het ware degenen die de palen plaatsen op de grens die door de regering is getrokken.
Ook in het bedrijfsleven is dit gezegde van toepassing. Werkgevers bepalen de regels binnen een bedrijf en het is aan de werknemers om deze regels te volgen. Als een werknemer zich niet aan de regels houdt, kan de werkgever passende maatregelen nemen. Zo wordt de grens die door de werkgever is getrokken, bewaakt door de werknemers.
Maar ook in het dagelijks leven kunnen we dit principe herkennen. Denk bijvoorbeeld aan ouders die regels stellen voor hun kinderen. Zij bepalen wat wel en niet mag in huis en het is aan de kinderen om zich hieraan te houden. Als een kind toch over de grens gaat die door de ouders is getrokken, zullen zij ingrijpen en de situatie corrigeren.
Kortom, wie de grens trekt stelt paal. Degene die de regels bepaalt, heeft ook de macht om ervoor te zorgen dat deze regels worden nageleefd. Of het nu gaat om de politiek, het bedrijfsleven of het gezinsleven, dit principe is overal van toepassing. Het benadrukt het belang van duidelijke regels en het handhaven ervan.