Sinds de Black Lives Matter beweging wereldwijd momentum heeft opgebouwd, is er een grotere bewustwording ontstaan over het gebruik van termen die verwijzen naar huidskleur. Een van de termen die ter discussie staat is het gebruik van het woord ‘blank’ om mensen met een lichte huidskleur aan te duiden. Mag je nog steeds als blank aanduiden, of is het tijd om een andere term te gebruiken?
Het gebruik van de term ‘blank’ om mensen met een lichte huidskleur aan te duiden, heeft historische connotaties die verband houden met kolonialisme en superioriteit. Het impliceert een hiërarchie waarbij witte mensen als de norm worden beschouwd en andere huidskleuren als afwijkend of minderwaardig. In die zin kan het gebruik van het woord ‘blank’ als kwetsend worden ervaren door mensen die zich identificeren als personen van kleur.
Veel mensen geven er dan ook de voorkeur aan om het woord ‘blank’ te vermijden en in plaats daarvan te spreken van ‘mensen met een lichte huidskleur’ of ‘witte mensen’. Deze termen worden als neutraler en minder beladen beschouwd en sluiten beter aan bij het streven naar gelijkwaardigheid en inclusiviteit.
Toch zijn er ook stemmen die pleiten voor het behoud van het woord ‘blank’. Zij stellen dat het woord al eeuwenlang gangbaar is in de Nederlandse taal en dat het geen kwetsende intentie heeft. Bovendien wijzen zij erop dat het vinden van een geschikte vervanging voor het woord ‘blank’ ook weer nieuwe problemen kan oproepen, zoals het ontstaan van nieuwe termen die als onnodig beladen worden ervaren.
Kortom, de vraag of je nog steeds als blank mag aanduiden is geen eenvoudige kwestie. Het is belangrijk om rekening te houden met de gevoelens en voorkeuren van anderen en om bewust te zijn van de historische en culturele connotaties van woorden. Misschien is het wel het beste om in gesprek te gaan met mensen van verschillende achtergronden en samen te zoeken naar een manier van spreken die respectvol en inclusief is voor iedereen.