Het is een doodnormale avond aan de eettafel. Het gezelschap bestaat uit een groep vrienden die elkaar al jaren kennen. Ze hebben samen al heel wat avonden doorgebracht met lekker eten, goed gezelschap en natuurlijk muziek. Deze avond besluiten ze om hun muzikale talenten te bundelen en een kleine jamsessie te houden.
Iedereen is enthousiast en al snel vliegen de akkoorden en melodieën door de kamer. Het klinkt geweldig en het lijkt alsof ze een perfecte harmonie gevonden hebben. Maar al snel ontstaan er wat kleine meningsverschillen. De gitarist vindt dat de zanger te hard zingt, de drummer klaagt over het gebrek aan ritme en de toetsenist wil liever een ander nummer spelen.
Langzaam verandert de sfeer aan tafel. De vrolijke stemming slaat om in irritatie en frustratie. De muzikanten proberen elkaar te overstemmen en er ontstaat een ware kakofonie van geluid. De één probeert nog harder te spelen dan de ander en al snel is het niet meer dan een oorverdovend lawaai.
De ruzie escaleert en de vrienden beginnen elkaar verwijten te maken. De zanger beschuldigt de gitarist van vals spelen, de bassist beschuldigt de drummer van een slechte timing en de toetsenist kan het niet laten om sarcastische opmerkingen te maken. Het gezelschap dat normaal gesproken zo hecht is, valt uit elkaar door hun muzikale verschillen.
Uiteindelijk besluiten ze om de jamsessie te stoppen en over te gaan op een spelletje kaarten. De sfeer is echter verpest en de vriendschap is voor even bekoeld. Het muzikale gezelschap aan de eettafel heeft hun harmonie verloren en moeten nu proberen om hun geschillen bij te leggen. Misschien moeten ze gewoon bij het luisteren naar muziek blijven en niet proberen om zelf een band te vormen. Maar wie weet, misschien komt de harmonie ooit weer terug en kunnen ze weer gezamenlijk genieten van hun muzikale talenten.