Die kleine vis neemt af in vastheid
De kleine vis zwemt langzaam door het water, haar bewegingen worden steeds trager en zwakker. Ze lijkt te vermoeid om verder te gaan, alsof haar kracht langzaam afneemt. De vis, die eens zo levendig en speels was, lijkt nu te verslappen in haar vastheid.
Wat is er aan de hand met de kleine vis? Is ze ziek of gewond? Of heeft ze gewoonweg te lang gevochten tegen de stroming van het water? Wat het ook is, het is duidelijk dat haar kracht afneemt en dat ze steeds minder in staat is om haar weg te vinden in de oceaan.
Misschien is het tijd voor de kleine vis om rust te nemen en haar krachten te sparen. Misschien moet ze zich terugtrekken in een beschutte hoek van het water en daar wachten tot haar energie terugkeert. Of misschien moet ze gewoon accepteren dat haar tijd gekomen is en dat het tijd is om haar plek in de oceaan af te staan aan een nieuwe generatie.
Hoe dan ook, de kleine vis neemt af in vastheid. Haar eens zo levendige en krachtige verschijning wordt langzaam maar zeker zwakker en kwetsbaarder. En terwijl ze langzaam wegglijdt in de diepte van de oceaan, rest ons slechts het besef dat ook de sterkste en meest levendige wezens uiteindelijk kunnen bezwijken onder de druk van het leven.