WIE hoe noemde ome willem elk van zijn muzikanten?

William Bird noemde zijn tijdgenoten ‘The Father of British Music’, de titel die hij verdiende verdiende verdiende: hoewel hij gecomponeerd was in de Gouden Eeuw van Engelse muziek, benadrukte hij de combinatie van zintuiglijke en officiële nauwkeurigheid. Het was een duidelijkere prestatie omdat Bird gedurende zijn leven katholiek was tijdens een van de meest gewelddadige periodes in de religieuze geschiedenis van Engeland, waardoor het werd voortgezet. Het was eerder geneigd de slimme, en vrienden in de hoogste positie te combineren (Earl, Worsester en Lurwar Lamali, die de baanbrekende katholieken zijn en zijn sponsors waren), en zijn muzikale talent supervisor. Er staat weinig bekend om zijn familieachtergrond. De zoon van Thomas Bird kan een gerespecteerde man zijn van het koninklijke bisdom en collega Thomas Taleis, die naar verluidt de jonge vogel met hem is. 1563 werd benoemd door arganist en commandant van het kathedraalkoor van Lincoln, een baan die hij tot 1572 vulde toen hij naar Londen verhuisde om arganspeler te worden in het koninklijke bisdom met talis. De twee mannen hebben ook het korte recht om muziek af te drukken en te verspreiden en in 1575 gepubliceerde cantiones Sacrae, een groep gewijd aan koningin Elizabeth met zeventien doden voor elke auteur. Na het financiële mislukking van de stichting zochten de twee de twee van koningin Al -Aoun en verleenden ze het contract van een huurverhuur van Lujani in Glosterchire. In zijn afgelopen jaren werd Bird tolerant voor zijn religieuze overtuigingen en in verschillende posities duwden hij en zijn vrouw een boete (omdat hij geen gebeden in de kerk van Engeland bijwoonde). In 1593 verhuisde hij naar een groot landgoed in Stundone Massi in Essex, dat waarschijnlijk in de buurt van de Peter Catholic -dynastie zal zijn, in zijn borstel een van de drie Latijnse heiligdommen, zijn grootste muziek, bood zeker de eerste keer. Bird was de auteur van de productieve productie van kerkmuziek en een van de grote auteurs in de zestiende eeuw was pas LASUS. Zie 287 had een soortgelijke reikwijdte. Naast de 1575 cantiones publiceerde Sacrae twee groepen doden met dezelfde titel 1589 en 1591, en twee groepen gradoalia (twee groepen voor muziek voor het katholieke religieuze jaar) in 1605 en 1607. Deze laatste twee werken draagt ​​de naam Berded op elke pagina, zelfs als het als katholieke werken was, het was illegaal. In het eerste deel schreef hij over de invloed van religieuze teksten op hem: “Ik ontdekte dat er een verborgen kracht ver is en opgeslagen in deze woorden dat – al deze geschikte tonen komen alsof ze van zichzelf zijn, en zich vrijelijk presenteren wanneer zich De geest is wakker en enthousiast. ” Bird is even belangrijk als de auteur van Worldly Music – met uitzondering van Oud Music, liet hij bijna voorbeelden van elke huidige muzikale vorm achter tijdens zijn leven. Vooral uitblonk in het samenstellen van muziek voor de solo -sleutelmachine en heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de ontwikkeling van harmonieuze muziek.