wat overblijft van de centrale positie?
De taken van de centrale bank zijn talrijk en variëren van land tot land, maar ze omvatten meestal taken als: het formuleren en uitvoeren van het monetaire beleid van de staat, het uitgeven van contant geld (de nationale munteenheid), het toezicht houden op het banksysteem, het beheer van het betalingssysteem, het organiseren van kredieten en leningen, het beheren van deviezenreserves, optreden als bank voor de overheid en commerciële banken die in het land actief zijn, en het bepalen van de minimumrente, die op zijn beurt het consumptie- en investeringsgedrag van het individu en de samenleving beïnvloedt. Onder de Centrale Bank vallen: Bank of Issue, Bank of Government en Bank of Banks.
Naast het beheer en de controle van de banksector in elk land, waar het wordt beschouwd als de bank der banken, is de centrale bank de belangrijkste afdeling in het land om het monetaire beleid te bepalen en te beheren op een manier die bijdraagt aan het helpen van de economie om de vereiste evenwicht en het bereiken van de economische doelen die het land nastreeft. Het idee van centrale banken houdt verband met de toenemende afhankelijkheid van leningen om handel en commerciële uitwisselingen te financieren, en de uitbreiding van geld buiten het bereik van edelmetalen zoals goud en zilver.
hee wat overblijft van de centrale positie?
De eerste centrale banken ter wereld werden in 1609 opgericht in Amsterdam, toen Nederland op dat moment een van de machtigste landen was op het gebied van overzeese handel. De Centrale Bank is wettelijk een onafhankelijke instelling die niet tot de overheid behoort, hoewel er een nauwe relatie bestaat tussen haar werk en het werk van de overheid als uitvoerende autoriteit. Haar afhankelijkheid van de overheid kan echter leiden tot het voeren van monetair beleid om de regering te helpen bij het oplossen van een aantal urgente economische problemen ten koste van het monetaire evenwicht gekoppeld aan de belangen van de burgers en de waarde van hun geld en spaargeld, wat soms aanleiding vormt voor conflicten tussen regeringen en centrale banken over sommige zaken, en het principe is dat de centrale bank een van de staatsinstellingen is die niet onderworpen zijn aan tijdelijke overheidsrichtlijnen, tenzij ze gebaseerd zijn op een wetgevende en wettelijke basis van de wetgevende autoriteit. Met betrekking tot de banksector houdt de Centrale Bank toezicht op het werk van de banken en zorgt ervoor dat zij de middelen die hun ter beschikking staan, uitlenen en beleggen op een manier die de middelen van de spaarders niet schaadt en binnen het beleid dat voorzorgsmaatregelen volgt. De Centrale Bank is degene die vergunningen afgeeft voor banken en deze vergunningen kan intrekken of boetes kan opleggen aan overtredende banken.