Veel groen was er niet meer te zien op die weide. De eens zo weelderige grasvlakte was veranderd in een kale en troosteloze vlakte. De weide, die ooit zo mooi en levendig was, leek nu verlaten en verwaarloosd.
Het was een trieste aanblik. De bomen die ooit langs de rand van de weide stonden, waren verdwenen en de struiken die eens bloeiden, waren verdord en verlept. Het leek alsof alle kleur en leven uit de weide was verdwenen.
De dieren die ooit vrolijk rondhuppelden op de weide, waren nergens meer te bekennen. De vogels die eens vrolijk zongen in de bomen, waren verdwenen. De weide leek een spookachtige plek, waar geen enkel teken van leven meer te bespeuren was.
Het was duidelijk dat er iets mis was met de weide. Misschien was er te weinig aandacht aan besteed, of misschien waren er giftige stoffen in de grond terechtgekomen. Wat de oorzaak ook was, de weide was niet meer wat het ooit was geweest.
Het was een trieste herinnering aan hoe snel de natuur kan veranderen en hoe belangrijk het is om goed voor onze omgeving te zorgen. De weide die ooit zo mooi en levendig was, was nu een droevige aanblik van verwaarlozing en achteruitgang.
Hopelijk zal er snel actie worden ondernomen om de weide weer tot leven te brengen en ervoor te zorgen dat het groen weer zal floreren. Want een weide zonder groen is als een wereld zonder kleur – doods en troosteloos.