Mijn zus woont in Tasmanië maar ik blijf liever hier. Het is een zin die misschien wat vreemd in de oren klinkt, maar voor mij is het de realiteit. Mijn zus heeft ervoor gekozen om naar de andere kant van de wereld te verhuizen, terwijl ik ervoor gekozen heb om hier te blijven, dicht bij mijn familie en vrienden.
Tasmanië is een prachtig eiland, bekend om zijn ongerepte natuur en adembenemende landschappen. Mijn zus vertelt me vaak over de mooie stranden, de mysterieuze bossen en de vriendelijke mensen die ze daar heeft leren kennen. Ze geniet van het rustige leven en de vrijheid die ze daar ervaart. En hoewel ik haar enthousiasme begrijp, voel ik zelf niet de behoefte om mijn leven daar voort te zetten.
Voor mij is thuis hier, waar ik ben opgegroeid en waar mijn roots liggen. Ik hou van de drukte en levendigheid van de stad, de culturele evenementen en de diversiteit aan mensen die hier wonen. Ik heb hier mijn vrienden en familie die ik niet zou willen missen. Ik voel me verbonden met deze plek en kan me niet voorstellen om ergens anders te wonen.
Natuurlijk mis ik mijn zus en vind ik het jammer dat ze zo ver weg woont. We zien elkaar niet zo vaak als we zouden willen en de afstand kan soms moeilijk zijn. Maar ik weet dat ze gelukkig is daar en dat is het belangrijkste. Voor mij is het genoeg om te weten dat ze daar een goed leven heeft en dat we altijd contact kunnen houden via telefoon en internet.
Dus ja, mijn zus woont in Tasmanië maar ik blijf liever hier. En hoewel we fysiek gescheiden zijn door duizenden kilometers, blijven we toch verbonden door de band die we delen als zussen. En wie weet, misschien brengt het leven ons ooit weer samen op dezelfde plek. Maar tot die tijd zal ik blijven genieten van mijn leven hier, in mijn vertrouwde omgeving.