hoe werd de opstandeling in de tachtigjarige oorlog genoemd?
Na de beginfase van de oorlog zette Filips II zijn legers in en herwon hij de controle over de meeste opstandige provincies. De noordelijke provincies zetten hun verzet voort onder leiding van de verbannen Willem van Stilte. Ze wierpen uiteindelijk de legers van de Habsburgers omver en vestigden in 1581 de Republiek der Zeven Lage Landen. De oorlog ging door in andere regio’s, hoewel de centrale landen van de republiek niet langer werden bedreigd. Dit omvatte het begin van het Nederlandse koloniale rijk, dat begon met Nederlandse aanvallen op de overzeese gebiedsdelen van Portugal, waarvan destijds werd afgeschilderd dat het de oorlog met Spanje naar het buitenland voerde vanwege de dynastieke unie tussen de kronen van Portugal en Spanje. De Nederlandse Republiek werd erkend door Spanje en de grote Europese mogendheden in 1609 aan het begin van het Twaalfjarig Bestand. Rond 1619 braken er opnieuw vijandelijkheden uit, als onderdeel van de bredere Dertigjarige Oorlog. De partijen maakten in 1648 een einde aan de oorlog met de Vrede van Münster (onderdeel van de Vrede van Westfalen), toen de Nederlandse Republiek werd erkend als een onafhankelijke staat en niet langer deel uitmaakte van het Heilige Roomse Rijk. De Vrede van Münster wordt wel eens gezien als het begin van de Nederlandse Gouden Eeuw.
hee hoe werd de opstandeling in de tachtigjarige oorlog genoemd?
De Nederlandse onvrede met de Habsburgse heerschappij was in de decennia voorafgaand aan de oorlog gegroeid. De zware belastingen die aan de bevolking werden opgelegd, waren de belangrijkste oorzaak van het Nederlandse ongenoegen, terwijl steun en sturing door de regering werd belemmerd door de enorme omvang van het rijk. De zeventien provincies van die tijd stonden in het Habsburgse rijk bekend als De landen van herwaarts over, en in het Frans Les pays de par deça (“Die landen daarginds”). In de praktijk betekende dit dat de Nederlandse provincies altijd werden bekritiseerd omdat ze handelden zonder toestemming van de troon, terwijl de troon niet praktisch was over elk verzoek om toestemming dat naar de troon werd gestuurd, wat minstens vier weken duurde om te reageren. Deze ongeregeldheden werden verergerd door de aanwezigheid van de Spaanse strijdkrachten, die werden gevraagd toezicht te houden op de orde in deze provincies.
Terwijl Spanje een door de inquisitie opgelegd beleid van strikte religieuze uniformiteit binnen de rooms-katholieke kerk bleef voeren, wist een aantal protestantse denominaties terrein te winnen in de zeventien provincies. De lutherse beweging van Maarten Luther, de doperse beweging van de Nederlandse hervormer Menno Simons en de gereformeerde leer van Johannes Calvijn wisten halverwege de zestiende eeuw aanhang te krijgen.[nodig citaat] Dit leidde tot de Beeldenstorm. toorn die heilige overtuigingen bederft’ in 1566 na Christus, waarin honderden kerken werden ontdaan van beelden en andere religieuze versieringen.