Gereorganiseerde remigratie stelt niet veel voor
Remigratie, oftewel terugkeer naar het land van herkomst, is een onderwerp dat de laatste jaren steeds meer aandacht krijgt. Vooral in Nederland, waar een groot aantal migranten verblijft, wordt er vaak gesproken over het stimuleren van remigratie als oplossing voor problemen zoals integratie en overbevolking.
Echter, de praktijk van gereorganiseerde remigratie blijkt in de praktijk niet veel voor te stellen. Hoewel er verschillende programma’s en regelingen bestaan om migranten te helpen bij hun terugkeer naar hun land van herkomst, blijkt uit onderzoek dat slechts een klein percentage daadwerkelijk gebruik maakt van deze mogelijkheden.
Een van de redenen hiervoor is dat veel migranten zich niet willen of kunnen losmaken van hun leven in het gastland. Ze hebben daar hun familie, vrienden, werk en sociale netwerk opgebouwd en zien geen toekomstperspectief in het terugkeren naar het land van herkomst. Daarnaast spelen ook praktische redenen een rol, zoals financiƫle problemen of het ontbreken van een sociaal vangnet in het land van herkomst.
Daarnaast blijkt uit onderzoek dat de regelingen voor gereorganiseerde remigratie vaak onduidelijk en complex zijn, waardoor veel migranten niet weten hoe ze hier gebruik van kunnen maken. Ook zijn de voorwaarden vaak streng en niet voor iedereen haalbaar. Dit zorgt ervoor dat veel migranten afhaken en ervoor kiezen om in het gastland te blijven.
Al met al lijkt gereorganiseerde remigratie dus niet veel voor te stellen. De hoge drempels en belemmeringen zorgen ervoor dat slechts een klein aantal migranten daadwerkelijk terugkeert naar hun land van herkomst. Het lijkt er dan ook op dat er meer moet gebeuren om remigratie aantrekkelijker te maken en migranten daadwerkelijk te ondersteunen bij hun terugkeer. Het is belangrijk dat er meer aandacht komt voor de behoeften en wensen van migranten, zodat zij op een goede en duurzame manier terug kunnen keren naar hun land van herkomst.