“Dat is nu van mij”, zei het inhalige oude dametje
Er was eens een oud dametje dat bekend stond om haar inhaligheid. Ze had altijd al een zwak gehad voor mooie spullen en was bereid om alles te doen om ze in handen te krijgen. Op een dag liep ze door de straten van het dorp toen ze een prachtige vaas in de etalage van een antiekwinkel zag staan. Het dametje was meteen verkocht en besloot om de vaas te kopen, ongeacht de prijs.
Ze stapte de winkel binnen en vroeg aan de eigenaar hoeveel de vaas kostte. De eigenaar vertelde haar dat de vaas erg kostbaar was en dat hij niet zomaar te koop was. Maar het oude dametje was vastberaden en bood de eigenaar een aanzienlijk bedrag om de vaas te kopen. De eigenaar stemde uiteindelijk toe en overhandigde de vaas aan het dametje.
Triomfantelijk liep het oude dametje de winkel uit met de vaas in haar handen. Ze kon niet wachten om de vaas thuis te laten zien aan haar vrienden en buren. Maar toen ze een paar straten verder liep, werd ze plotseling aangehouden door een jonge vrouw die beweerde dat de vaas van haar was. Het oude dametje lachte spottend en zei: “Dat is nu van mij, ik heb ervoor betaald!”
De jonge vrouw bleef echter volhouden dat de vaas van haar was en dat ze deze per ongeluk in de winkel had laten staan. Het dametje werd steeds bozer en weigerde om de vaas terug te geven. Uiteindelijk werd de politie erbij gehaald en werd het geschil opgelost. De vaas bleek inderdaad van de jonge vrouw te zijn en het oude dametje moest deze teruggeven.
Het inhalige oude dametje schaamde zich diep en beloofde om voortaan eerlijk te zijn in haar handelingen. Ze besefte dat hebzucht niet loont en dat eerlijkheid altijd het beste beleid is. En zo eindigde het verhaal van het inhalige oude dametje met een belangrijke les voor ons allemaal.