antieke romeinse tempel?
De bouw en het onderhoud van deze tempels vormden een groot deel van de oude Romeinse religie, en alle steden van enig belang hadden minstens één hoofdtempel en verschillende kleinere tempels. De hoofdruimte van de tempel (sela) herbergt het beeld van de godheid aan wie de tempel is opgedragen en heeft vaak een tafel voor extra offers of drankjes en een klein altaar voor wierook. Achter de cella bevindt zich een kamer of een groep kamers die door de tempelopzieners wordt gebruikt om gereedschap en offergaven op te slaan. De cella werd zelden betreden door de gewone toegewijde, aangezien de meeste ceremonies buiten werden gehouden waar het offeraltaar stond, op de portiek met een menigte verzameld op de binnenplaats van de tempel.
De meest voorkomende plaats voor Romeinse tempels was een rechthoekige tempel die op een hoog platform stond, met een duidelijke voorkant en een portiek bovenaan de trappen, en een drievoudig fronton boven de kolommen. De zijkanten en achterkant van de tempel kregen niet hetzelfde belang en dezelfde architecturale focus als de façade, en ze bevatten zelden ingangen. Er waren ook ronde plattegronden, meestal met pilasters aan de omtrek, en buiten Italië zijn veel compromissen gevonden waarbij gebruik werd gemaakt van traditionele lokale methoden. De Romeinse vorm van de tempel ontwikkelde zich aanvankelijk uit de Etruskische tempels, die zelf werden beïnvloed door de Griekse architectuur, met een directe invloed vanuit Griekenland.
hee antieke romeinse tempel?
Openbare religieuze ceremonies van de officiële Romeinse religie vonden plaats in de open lucht in plaats van op het tempelterrein. Sommige ceremonies waren processies die begonnen, voorbijgingen of eindigden bij de tempel of het heiligdom, waar het rituele voorwerp dat voor gebruik naar buiten werd gebracht zich bevond, of waar de offerceremonie zou plaatsvinden. Op het openluchtaltaar in de templum werden voornamelijk dieren geofferd, vaak op een van de smalle stukken van het platform naast de trap. Vooral onder het rijk kregen exotische westerse sekten aanhangers in Rome, en inheemse religies vormden zich in grote delen van het uitgestrekte rijk. Deze sekten hadden vaak heel verschillende praktijken, en sommigen gaven de voorkeur aan plaatsen om ondergronds te aanbidden, terwijl anderen, zoals de vroege christenen, in huizen aanbaden.